"Een conducteur scheen in haar gezicht en zei: Gaat het mevrouw, waar moet u naartoe. En omdat ze het niet wist werd ze meegenomen naar een ruimte met tl-licht waar conducteurs met boterhammen en koppen koffie heen en weer liepen, ze vroegen dingen aan haar en ze kon niets zeggen want er was een boel van haar afgevallen maar ze herinnerde zich nog wel dat ze had besloten geen vragen meer te beantwoorden. Dus toen ze vroegen of ze iemand konden bellen zei ze ook niks. Maar u kunt hier niet blijven, zeiden ze, moet u soms met de ferry, de boot vertrekt over een half uur, do you speak English.
Ze brachten een pen en papier en ze schreef een naam op en het was de naam van een vrouw die ze wel kende en niet kende tegelijkertijd."

(​Fragment)